Szpital w Trzebnicy
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6

DaGmArKa

ja będę mieć operację w Trzebnicy Smile

Termin mam za półtora roku.Trochę długo.Ktoś napisał,że czekał 5 tygodni kurcze nic tylko pozazdrościć.Tak szybkie terminy chyba bardzo rzadko się zdarzają.

alicjażółtek

Jak dla mnie ten szpital to wielki szajs. Jak się tam zgłosiłam z bólami, to lekarze zapewniali mnie, że dzięki jednej operacji pozbędę się bólu, 4 tygodnie po operacji zapomnę o operacji, po 4 tygodniach będę mogła robić wszystko co przed operacją, będę mogła normalnie chodzić do szkoły, że 4 tygodnie po operacji będę mogła nosić do szkoły plecak ważący nawet 7kg itp. Ale okazało się, że przez rok nie mogłam wrócić do szkoły i po pewnym czasie przypadkiem się dowiedziałam, że lekarz połamał mi żebra. A bóle miałam takie, że nawet pół roku po operacji miałam problem, żeby usiedzieć na fotelu u stomatologa ok. 45 minut, żeby zrobić zęba. Poza tym nabawiłam się niestabilności kręgosłupa i jak rok po operacji wróciłam do szkoły, to po 1-2lekcji zwalniałam się, bo nie mogłam wytrzymać z bólu. Po latach dowiedziałam się, że ból był objawem bardzo silnego, długotrwałego stresu i w dużym skrócie pan doktor z Trzebnicy naobiecywał mi, że stres po śmierci mamy i jak siostra krótko później trafiła parę razy do szpitala i była umierająca, to taki stres usunie się operacją. Później zoperowali mnie na dyskopatię, którą bardzo ciekawie zdiagnozowano-kazano mi się zgłosić do szpitala na badania, po czym usłyszałam, że sorry, ale nie zostałam zapisana na badania, a przyjście do szpitala bardziej było pokazem przed telewizją, bo masa osób była podobnie zrzucona do szpitala jak ja i oni też zostali odesłani do domu, że nie będzie badań itp. i po prostu lekarze chcieli, żeby pacjenci się kręcili po szpitalu, to w telewizji pokażą, że jaki to szpital jest oblegany, bo w rzeczywistości w szpitalu wtedy było 2 pacjentów na krzyż. No i jak lekarze najpierw kazali mi przyjść do szpitala, a później mnie odesłano do domu, bo się okazało, że nie jestem zapisana na badania, to później dowiedziałam się od lekarza, że niby mam dyskopatię i to pięknie widać na starych zdjęciach rtg i cały czas ortopeda mi wciskał, że jak się nie zoperuję, to zaraz mnie sparaliżuje, trafię na wózek inwalidzki, będę robić pod siebie itp. Jak przed operacją neurolog dał mi skierowanie m. in. na rezonans kręgosłupa i lekarza ortopedę zapytałam czy na pewno operacja jest potrzebna, bo profesor neurolog mi odradza operację, to ortopeda z Trzebnicy się wkurzył, że on się lepiej zna niż jakiśtam profesorek neurologii i muszę iść na operację, a ten rezonans to go nie obchodził. Poszłam na operację, dowiedziałam się od innego ortopedy z Trzebnicy, że operacja nie była potrzebna, bo dyskopatię to ma ponad 80% Polaków, a ja tak konkretnie nic nie miałam, ale on się nie odzywał, bo byłam pacjentką ordynatora, a on jest tylko zwykłym lekarzem. Jedyne co mi przeszkadzało, to zawalenie poprzedniej operacji. A jak lekarz z Trzebnicy zrobił kolejną operację, bo operację dyskopatii zepsuł, to pokazał jaki jest super, bo okazało się, że miał gdzieś, że całkiem zawalił i np. jak po operacji wyłam z bólu, to jedyne co mi doradził ortopeda, to że jak tak mnie boli, to mogę popełnić samobójstwo-przynajmniej będzie można pobrać organy na przeszczepy, a że mam ładne ręce, to w ich szpitalu będzie można komuś przyszyć moje ręce. Taki fajny żarcik pana ortopedy. Poza tym cudownie stawiał diagnozy-najpierw stwierdził, że pojawił się u mnie staw rzekomy nad PLIF-em, później ten staw rzekomy cudownie zniknął, a później nagle pojawił się w miejscu gdzie był PLIF, bo niby to wina szukania pomocy u innych lekarzy. A okazało się, że ten staw rzekomy cały czas był w jednym miejscu, pojawił się po operacji na dyskopatię i był podczas operacji poprawkowej na dyskopatię i lekarz to ukrywał przede mną. Tak samo jak ukrywał, że mam źle założone śruby, które uciskają itp. i ortopeda podważał opinię innych ortopedów, neurologa i neurochirurgów specjalizujących się w leczeniu kręgosłupa. Później ortopeda nawet podważał badania pokazujące, że źle założono śruby, uszkodzono worek oponowy, zrobiono uciski, badanie EMG potwierdziło niedowłady, zaczęłam popuszczać mocz, zgięło mnie w pół i przechyliło na bok itp. Kiedyś jak na wizycie poryczałam się z bólu i bezsilności, to lekarz z Trzebnicy jedyne co umiał zrobić, to rozsiąść się na fotelu i wyśmiać się. Poza tym pan doktor sam pokazał co sobą reprezentuje, jak przyszłam do niego i powiedziałam, że jestem taka powykręcana, kuleję i w ogóle i czy da się coś z tym zrobić, to lekarz rozbawiony mówił, że on nic nie widzi, jestem prosta jak struna, ładnie chodzę i zdrowi ludzie mogą mi zazdrościć, a każdy inny mnie pytał co mi się stało, że jestem taka powykręcana i tak źle chodzę. Pan doktor najzwyczajniej w świecie miał podejście, że będzie się wykręcał i ,,co mu zrobię?". Po prostu jak ja mówiłam, że coś jest czarne, to ten lekarz mówił, że to jest białe i na odwrót. Nawet podważał kompetencje profesorów ortopedii. Poza tym najbardziej żenujące jest to, że pan ordynator oddziału ortopedycznego z Trzebnicy nie miał odrobiny honoru i jak inny lekarz próbował mi pomagać, bo mi się pogarszało i lekarz z Trzebnicy dowiedział się o tym, to jedyne co umiał zrobić, to nabluzgać innemu lekarzowi i ja miałam za to problemy. Poza tym żenujące jest to, że jak w Trzebnicy założono mi implant PLIF i koszyczki, to okazało się, że doszło do odrzutu implantu i kilku ortopedów to stwierdziło na podstawie badań i objawów, a pan ortopeda z Trzebnicy twierdził, że to kłamstwo itp., bo wystarczy zajrzeć do książek medycznych gdzie jest opisane jak rozpoznaje się odrzut implantu i ten odrzut to kłamstwo. A okazało się, że ortopeda z Trzebnicy ściemniał, żeby się bronić. A najlepsze jak mi powiedział, że on nie będzie mi naprawiał kręgosłupa, ale jak zechcę to mogę sobie zoperować coś innego, ale mam pamiętać, że on nie dotknie się do mojego kręgosłupa. Poza tym o lekarzach świadczy też to, że jak powiedziałam lekarzowi czy coś zrobi z moimi objawami, bo zaczęłam łykać 600-800mg Tramalu na dobę, nawet 6 tygodni po operacji nie mogłam stać przy umywalce, żeby umyć zęby, nie mogłam wejść do wanny, żeby się wykąpać itp. i byłam wożona taksówką, brałam górę prochów, nie mogę robić szkoły, nie mogę pracować, tylko leżę w łóżku i oglądam telewizję i ciągle wyję z bólu, tot tylko trochę ,,pobuczał pod nosem", wyszedł z gabinetu i zostawił mnie samą w swoim gabinecie, a ja nie mam matki, która mogłaby mnie niańczyć. A to, że dostałam rentę i zasiłek, nie mogę robić szkoły czy studiów, nie pracuję, tylko siedzę w domu, łykam górę leków, nie mam co robić, to takie coś mnie nie bawi. A lekarz miał w dupie to, że zepsuł operację i zostawił mnie samą bez pomocy. Ciekawe co by zrobił jakbym naprawdę się zabiła jak mi doradzano, że jak tak mnie boli, to mogę się zabić, a organy weźmie się na przeszczepy, to lekarz coś by przemyślał. Bo ból promieniował do nogi, że nawet kołdra mi przeszkadzała i brałam leki przeciwbólowe, leżałam w łóżku i darłam się z bólu, jadłam posiłki na leżąco, nie mogłam się wykąpać itp. A noga tak mnie bolała, że chciałam wziąć siekierę i odrąbać sobie nogę przy samej dupie. Tylko siekiera była dobrze schowana, że nie mogłam jej znaleźć, bo jakbym ją znalazła, to naprawdę mogłabym sobie odrąbać nogę, tak mnie bolało. A lekarza te bóle w ogóle nie interesowały, tylko lekarki rodzinne kombinowały co mi zapisać na bóle.